Zasada pracy dozowników celkowych przedstawia się następująco:
odpad i pył opadający grawitacyjnie na dno odpylacza/zbiornika trafia
do cel (przegród) bębna dozownika, a gdy bęben ten jest w ruchu
obrotowym, pył zostaje przemieszczony w tych przegrodach do otworu
wylotowego i wysypuje się grawitacyjnie z dozownika, a opróżnione celki
bębna przemieszczane są ku wlotowi i ponownie napełniają się pyłem. W
czasie pracy dozownika zatrzymany jest przepływ powietrza przez
dozownik wywołany różnicą ciśnień pomiędzy króćcem wlotowym i wylotowym
dozownika.
Ta cecha ułatwia ewakuacje odpadów z przestrzeni w której panuje nad-
lub podciśnienie, bez strat ciśnienia. Ewakuacja odpadu odbywa się w
sposób ciągły. Przestrzenie pomiędzy którymi następuje przemieszczanie
odpadu za pomocą dozownika celkowego są zagrożone wybuchem.
|
Wszystkie
wewnętrzne przestrzenie odpylaczy należy zaliczyć do strefy 20.Jeżeli
dozownik przemieszcza odpad z odpylacza do systemu transportu
pneumatycznego, to jedna jego strona połączona jest ze strefą 20, a
druga ze strefą 21. W przypadku ewakuacji odpadu z dozownika do
otwartych kontenerów, przyczep czy układów transportu mechanicznego jak
przenośniki taśmowe, przenośniki zgrzebłowe czy ślimakowe, jedna strona
dozownika połączona jest ze strefą 20, a druga ze strefą 22.
Tak więc z uwagi na występowanie atmosfer wybuchowych po obu stronach
dozownika celkowego, wybuch w jednej przestrzeni mógłby się przenieść
do drugiej – wymienione wyżej przepisy nakazują wyeliminowanie takiej
możliwości.
Dozownik musi więc pełnić, obok swojej podstawowej funkcji
technologicznej, rolę biernego układu odcinającego, zapobiegającego
rozprzestrzenianiu się fali uderzeniowej ciśnienia eksplozji, płomieni
i iskier mogących być źródłem zapłonu. |